30 Σεπ 2016

Συνεξάρτηση μέρος 2ο..

       Το χθεσινό τεστάκι με τα 24 σημάδια συνεξάρτησης είχε ως στόχο να σας δώσει τροφή για σκέψη μέχρι σήμερα..Εύχομαι όσοι το κάνατε να σκεφτήκατε και να είδατε (εάν υπάρχουν) με ειλικρίνεια κάποια σημάδια συνεξάρτησης σε εσάς ή στους δικούς σας ανθρώπους..Εάν βαθμολογικά ήσασταν πάνω από 180 τότε αξίζει να διαβάσετε τα παρακάτω. Ας δούμε λίγο καλύτερα το θέμα "Συνεξάρτηση": τί είναι; πώς εκδηλώνεται; ποιοί το έχουν;

Αποτέλεσμα εικόνας για codependency

 Η συνεξάρτηση ή αλλιώς εξάρτηση στη σχέση δεν είναι μια αρρώστεια, είναι κάτι που μπορεί πολλοί να το έχουμε ή να το βλέπουμε γύρω μας και να το ονομάζουμε Αυτοθυσία (η μάνα για το παιδί)  ή Καλοσύνη ή Απόλυτο δόσιμο στη σχέση ή πολλά ακόμη "όμορφα" πραγματάκια που μας καθηλώνουν σε αυτή την κατάσταση..Παρόλα αυτά, μπορεί να υπάρχει ως χαρακτηριστικό σε διάφορες ψυχικές διαταραχές όπως σε διαταραχές άγχους, μετατραυματικό στρες, εξαρτητική διαταραχή προσωπικότητας και άλλα. Συνώθως οι ρόλοι που παίρνει το άτομο με συνεξάρτηση είναι οι εξής: 
  • Σωτήρας: σώσει το άτομο με το οποίο έχει συνεξάρτηση μαζί του ή βρίσκει δικαιολογίες για να μην το εκθέσει
  • Φροντιστής: φροντίζει το άτομο που έχει συνεξάρτηση μαζί του (το άτομο αυτό συνήθως-αν και πλέον όχι πάντα- έχει μια εξάρτηση (αλκοόλ, τζόγος κτλ) ή μια σωματική ή ψυχική διαταραχή* )
  • Φροντιστής του νοικοκυριού: φροντίζει για όλες τις υποχρεώσεις μέσα στο σπίτι και τους λογαριασμούς του σπιτιού.
  • Ήρωας: γίνεται ο σούπερ άνθρωπος που σώζει την "εικόνα" της οικογένειας.
  • Κατηγορητής: κατηγορεί και ενοχοποιεί το άτομο και τον βάζει σε ρόλο αποδιοπομπαίου τράγου. 
  • Αποτραβιέται από την οικογένεια και φέρεται σαν να μην τον ενδιαφέρει τίποτε. 
*Πρέπει να αναφέρουμε ότι αρχικά η Συνεξάρτηση ξεκίνησε ως χαρακτηριστικό οικογενειών που στον κύκλο τους είχαν ένα άτομο με εθισμό ή σωματική/ψυχική διαταραχή. Γι αυτό και οι παραπάνω ρόλοι εφαρμόζουν τέλεια σε τέτοιες περιπτώσεις. Στην σημερινή όμως εποχή η Συνεξάρτηση υπάρχει και έξω από αυτή τη συνθήκη και βεβαίως, υπάρχει μια μικρή παραλλαγή στους ρόλους αυτούς αλλά με ίδια ουσία. 

Ερωτήσεις που ρωτάμε συχνά για να φανεί εάν υπάρχει Συνεξάρτηση είναι: 
Σκέφτεσαι περισσότερο τη συμπεριφορά και τα προβλήματα του άλλου από τα δικά σου;
Αγχώνεσαι συνεχώς για την συμπεριφορά του άλλου ατόμου;
Νιώθεις ότι εαν σταματήσεις να ασχολείσαι με το άλλο άτομο, θα καταρρεύσει;
Κατηγορείς τον εαυτό σου για τα προβλήματά του άλλου ατόμου;

Να πούμε εδώ ότι τα παραπάνω μπορεί να μην σημαίνουν απαραίτητα ότι έχετε Συνεξάρτηση αλλά και πάλι είναι σημαντικό να έχετε επίγνωση του τρόπου που σχετίζεστε με τον άλλο.

  • Χαρακτηριστικά συνεξαρτημένου ατόμου: 
* Υπερβολική αίσθηση ευθύνης για τα προβλήματα των άλλων
* Μια τάση να "αγαπούν" άτομα που λυπούνται και μπορούν να σώσουν
* Πληγώνονται όταν οι άλλοι δν αναγνωρίζουν τις προσπάθειές τους
* Έχουν υπερβολική ανάγκη για αναγνώριση και αποδοχή
* Έχουν έντονη την επιθυμία να ελέγχουν τους άλλους
* Νιώθουν ενοχές όταν βάζουν πρώτα τον εαυτό τους
* Έχουν υπερβολικό φόβο ότι θα τους εγκαταλείψουν
* Έλλειωη εμπιστοσύνης στον εαυτό ή/και στους άλλους
* Χρόνιο θυμό
* Φτωχή ικανότητα επικοινωνίας
* Δυσκολία να πάρουν αποφάσεις
* Μια τάση να κάνουν πάντα παραπάνω από αυτά που τους "αναλογούν" συνεχώς
* Σιωπούν για να αποφύγουν ένα τσακωμό
* Η αυτοπεποίθησή τους ανεβαίνει όταν βοηθούν ένα άτομο

Η συνεξάρτηση είναι ένα χαρακτηρηστικό που εμφανίζεται στις στενές μας σχέσεις, με πρόσωπα κοντινά και αγαπημένα όπως είναι ο σύντροφός μας, οι γονείς, οι στενοί μας φίλοι. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι τα παραπάνω δεν σημαίνουν απαραίτητα ότι το άτομο είναι συνεξαρτώμενο αλλά και πάλι είναι καλές πληροφορίες για να δούμε εάν σχετιζόμαστε με υγιείς όρους ή κάτι πρέπει να αλλάξουμε..

Το άτομο που είναι συνεξαρτώμενο μπορεί να βοηθηθεί με 3 τρόπους κυριώς: αυτοβοήθεια, ομαδική θεραπεία και ατομική θεραπεία. Η ομαδική θεραπεία ειναι η περισσότερο βοηθητική προσέγγιση σε αυτή τη περίπτωση γιατί το "πρόβλημα" του συνεξαρτημένου είναι η σχέση του και η ομαδική θεραπεία στηρίζεται στο σχετίζεσθαι για να λειτουργήσει. Ο τρόπος που μας βλέπουν οι άλλοι και το τί κάνουμε για να "αρέσουμε" θα φανούν στην ομάδα και θα βοηθήσουν το άτομο. Φυσικά, ο δρόμος είναι τραχύς και είναι σημαντικό να αναφέρουμε κάποια από τα συχνότερα "εμπόδια" που εμφανίζονται στη θεραπεία με ένα συνεξαρτώμενο: 

1. Χάνουν συνεδρίες
2. Δεν ξέρουν τι να κάνουν για να βελτιωθούν
3. Φοβούνται πολύ την κριτική
4. Παλεύουν με την χαμηλή τους αυτοεκτίμηση
5. Κατηγορούν τους άλλους για τα προβλήματά τους
6. Έχουν δυσκολία να εμπιστευτούν τους άλλους. 

Γνωρίζοντας κάποια από τα βασικότερα εμπόδια, το άτομο που θα αποφασίσει να αναζητήσει βοήθεια θα πάει προετοιμασμένο και έτσι υπάρχουν λιγότερες πιθανότητες να εγκαταλείψει την προσπάθεια. Όσον αφορά την αυτοβοήθεια είναι σημαντικό το άτομο να επικεντρωθεί στα 3 παρακάτω και να ταεπαναλαμβάνει συχνά στο μυαλό του: 

1. Δεν προκάλεσα το πρόβλημα
2. Δεν μπορώ να ελέγξω τον άλλο
3. Δεν μπορώ να λύσω το πρόβλημα του άλλου.

Το θέμα Συνεξάρτηση είναι τεράστιο και πλέον δεν αφορά μόνο περιπτώσεις όπου υπάρχει κάποιος εθισμός στην οικογένεια. Είναι ένα θέμα που αφορά πολλούς από εμάς και πολύ συχνά μπερδεύεται με την απόλυτη αγάπη και αυτοθυσία. Η συνεξάρτηση σημαίνει ότι δεν υπάρχουν υγιή όρια μεταξύ μας και ότι οι πράξεις και τα συναισθήματά μας αλληλοκαθορίζονται. ΟΧΙ. Δεν ευθύνομαι για ότι νιώθεις, δεν ευθύνεσαι για ότι νιώθω. Οι σκέψεις του μυαλού μας είναι που δημιουργούν τα συναισθήματά μας. Η πηγή των συναισθημάτων βρίσκεται μέσα μας, στο μυαλό μας, όχι έξω από εμάς. Η αυτογνωσία, όπως πολλές φορές έχουμε πει θέλει κόπο, υπομονή και επιμονή.Αχ!πόσο εύκολο είναι να φταίνε οι άλλοι για εμάς...αλλά δεν είναι έτσι ποτέ. Βγάλτε λοιπόν τα γυαλιά και κοιταχτείτε στον καθρέφτη με ειλικρίνεια και θάρρος. Καλή αρχή!







29 Σεπ 2016

Ένα μικρό τεστάκι...

     Στο σημερινό άρθρο θα σας μιλήσω για 24 σημάδια που δείχνουν Συνεξάρτηση και στο αυριανό άρθρο θα μιλήσουμε για αυτό το τόσο ψυχοφθόρο "φαινόμενο". Έχω αναφερθεί ξανά στη συνεξάρτηση (βλέπε https://psuxis-logos.blogspot.gr/2015/08/blog-post.html)Συνεξάρτηση είναι η σχεσιακή κατάσταση (μέσα στη σχέση δηλαδή) όπου το ένα άτομο αναλαμβάνει να ικανοποιεί τις ανάγκες, τις προτιμήσεις και τα συναισθήματα του άλλου, σαν να είναι τα δικά του. Ένα άτομο που είναι συνεξαρτόμενο σκέφτεται τί μπορεί να αρέσει, να χρειάζεται, να μην αρέσει κτλ ο άλλος και τα εκτελεί/ικανοποιεί πρίν καν ο άλλος τα ζητήσει. Κλασσικά παραδείγματα συνεξάρτησης είναι η μαμα που κάνει την εργασία του παιδιού της για να προλάβει να πάει καράτε, η κοπέλα που ψάχνει δουλειά στον σύντροφό της επειδή έχει στενοχωρηθεί που τον απέλυσαν κ.ο.κ.". 

Αποτέλεσμα εικόνας για codependency
    Ας δούμε λοιπόν τα 24 σημάδια συνεξάρτησης: 

#1. Νιώθουμε υπεύθυνοι για τα συναισθήματα των άλλων. 
#2. Έχουμε δυσκολία να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας πχ. είμαι θυμωμένος, στενοχωρημένος κτλ
#3. Έχουμε δυσκολία να αναγνωρίσουμε τα συναισθήματά μας
#4. Φοβόμαστε για τις αντιδράσεις των άλλων για τα συναισθήματά μας (θα με κοροιδέψει, θα θυμώσει, θα με ξεκόψει)
#5. Δυσκολευόμαστε να κάνουμε στενές σχέσεις.
#6. Φοβόμαστε ότι θα απορριφθούμε ή θα πληγωθούμε από τους άλλους.
#7. Είμαστε τελειομανείς και έχουμε πολλές απαιτήσεις από τον εαυτό μας.
#8. Δυσκολευόμαστε να πάρουμε αποφάσεις γιατί ενδόμυχα σκεφτόμαστε πως θα αντιδράσει ο άλλος γι αυτές μας τις αποφάσεις.
#9. Η συμπεριφορά των άλλων διαμορφώνει τη δική μας, είμαστε δηλ ετεροκατευθυνόμενοι.
#10. Ο φόβος και ο θυμός καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τη συμπεριφορά μας.
#11. Μειώνουμε ή αλλάζουμε την αλήθεια γύρω απο τα πραγματικά μας συναισθήματα.
#12. Αμφισβητούμε ή αγνοούμε τις προσωπικές μας πεποιθήσεις και αξίες για να συνδεθούμε με τους σημαντικούς άλλους.
#13. Δίνουμε μεγαλύτερη αξία στις απόψεις των άλλων και όχι στις δικές μας.
#14. Η αυτοεκτίμησή μας επηρεάζεται από τις απόψεις των άλλων και δεν είναι κάτι σταθερό.
#15. Η ευφορία και το κέφι μας επηρεάζονται από την διάθεση του άλλου.
#16. Τείνουμε να κρίνουμε ότιδήποτε κάνουμε ή πούμε σκληρά.
#17. Θεωρούμε πως ότι κάνουμε ή πούμε δεν είναι αρκετά καλό.
#18. Δεν πιστεύουμε ότι το να ζητάμε βοήθεια και να νιώθουμε ευάλωτοι είναι ok και καθόλα φυσιολογικό.
#19. Δεν νιώθουμε άνετα να μιλάμε για τα προβλήματά μας με άτομα εκτός της οικογένειας.
#20. Βάζουμε τις ανάγκες των άλλων πώνα από τις δικές μας.
#21. Πρέπει να μας χρειάζονται για να κάνουμε σχέση με κάποιον αλλιώς νιώθουμε κενοί και "αχρείαστοι".
#22. Δεν ξέρουμε ότι τα συναισθήματα απλά είναι- είναι εκεί για να τα μοιραζόμαστε, να τα εκφράζουμε και όχι να τα καταπιέζουμε και να βράζουν μέσα μας.
#23. Είμαστε πιστοί σε μια σχέση ακόμη και όταν δεν έχει πια νόημα ή μας κάνει προσωπικό κακό (κακοποίηση κτλ).
#24. Έχουμε δυσκολία να δεχτούμε από άλλους καλά σχόλια (ευχαριστώ, χαίρομαι που το ακούω κτλ), αλλά συνήθως υποτιμούμε το θετικό σχόλιο του άλλου για εμάς. 

Η πρόταση μου; πάρτε χαρτί και μολύβι, σημειώστε τί σας χαρακτηρίζει, ποιά από τα παραπάνω σας ακούγονται...γνωστά  και αν θέλετε βάλτε ένα βαθμό έντασης από το 0-10 και τα λέμε αύριο! Καλημέρα!







28 Σεπ 2016

Στρες..στρες...στρες...

    Οι σύγχρονοι ρυθμοί ζωής έχουν οδηγήσει πολλούς ανρθώπους σε δασκάλους διαλογισμού και γιόγκα και πολλούς ψυχοθεραπευτές να διδάσκουν τεχνικές χαλάρωσεις στους ασθενείς τους. Πολλές φορές το μόνο που χρειάζεται είναι 10-20 λεπτά ηρεμίας και αποσυμπίεσης για να επιστρέψουμε οπλισμένοι με υπομονή στο καθημερινό μας πρόγραμμα, όσο απαιτητικό κι αν είναι αυτό. 
     Σε γενικές γραμμές, όλοι γνωρίζουμε τι είναι ο διαλογισμός και, ίσως χωρίς να το ξέρουμε, όλοι τον έχουμε χρησιμοποιήσει σε κάποια φάση της ζωής μας. Πρόκειται για τη διαδικασία που συγκεντρώνουμε την προσοχή μας σε ένα αντικείμενο ή μια δραστηριότητα (π.χ. στην αναπνοή μας) κι έτσι στρέφουμε την προσοχή μας εσωτερικά. Μέσα από αυτό, το σώμα και το πνεύμα χαλαρώνουν επιτυγχάνοντας πνευματική και φυσική ηρεμία. Το άτομο που διαλογίζεται έχει πλήρη συναίσθηση ότι το μυαλό του σκέφτεται, απλά κατευνάζει την ένταση των σκέψεων. Το να προσπαθούμε να σταματήσουμε τις σκέψεις είναι ένα παιχνίδι χαμένο πρίν  ακόμη αρχίσει. Ας δούμε μαζί μερικά βήματα για να πετύχουμε την πνευματική χαλάρωση που τόσο χρειαζόμαστε: 
  • Κλείστε τα μάτια σας και προσπαθείστε να αποβάλλετε την ένταση από το σώμα: χαλαρώστε το λαιμό, τους ώμους, την πλάτη. Παρατηρείστε πού πάει το μυαλό σας: σκέφτεστε ευχάριστες αναμνήσεις; σκέφτεστε δυσάρεστες εμπειρίες; επικεντρωθείτε στο εδώ και τώρα και προσπαθείστε να παρατηρήσετε το σώμα σας, δηλαδή φανταστείτε ότι ένα κύμα ηρεμίας σας διαπερνά από το κεφάλι προς τα κάτω. Προσπαθείστε να το κάνετε εικόνα παίρνοντας ταυτόχρονα βαθείες αναπνοές. 
  • Ο εαυτός στο ρόλο του θεατή: "Ηρέμησε είναι απλώς μια ταινία" έχουμε πει κάποια στιγμή στον εαυτό μας βλέποντας μια ταινία. Όσο έντονα κι αν νιώσουμε, έχουμε πάντα την ικανότητα να αποτραβηχτούμε συναισθηματικά και να μην μπούμε στο πετσί του ρόλου του άλλου. Στη ζωή, εμείς είμαστε οι σκηνοθέτες και οι σεναριογράφοι και παίζουμε στο μυαλό μας με κάθε λεπτομέρεια τα σενάρια που φτιάξαμε: τί θα πούμε σε κάποιον, τί θα απαντήσει, πώς θα νιώσουμε, πώς θα απαντήσουμε κ.ο.κ. Φυσικά όλα αυτά τα σενάρια δεν έχουν happy end, είναι υπερβολικά και εμφανίζονται στο νου αυτόματα. Έτσι, πολλές φορές μας πιάνει ταχυπαλμία, το στομάχι μας σφίγγει και η διάθεση μας πέφτει..(επειδή στο μυαλό μας παίζει ένα σενάριο αποτυχίας ή ρεζιλέματος). Ο διαλογισμός βοηθά το άτομο να εξετάσει ποιές σκέψεις του βασίζονται στην πραγματικότητα και ποιές είναι υπερβολικές με αποτέλεσμα να πυροδοτούν το φόβο. 
  • Η παρέλαση των σκέψεων: Όταν το άτομο βρίσκεται σε κατάσταση έντονου στρες και άγχους είναι πολύ σημαντικό να προσπαθήσει να γίνει παρατηρητής των αρνητικών σκέψεών του. Για όσους γνωρίζουν αγγλικά το "I" γίνεται "Eye"). Παρατηρώντας τις σκέψεις μας και βγαίνοντας έξω από αυτόν τον κικεώνα που έχουμε κατασκευάσει, το άτομο "βλέπει" τις  αρνητικές σκέψεις του να παρελαύνουν και σταδιακά να απομακρύνονται ενώ αυτό βρίσκεται στη θέση του παρατηρητή. 
  • Στοπ και αναπνοή: Ένα γρήγορο τρικ για να σταματήσει κανείς τον φαύλο κύκλο των αρνητικών σκέψεων είναι ξαφνικά και δυνατά να πεί "Στοπ" και να πάρει μερικές βαθειές αναπνοές. 
      Σύμφωνα με τον Benson (1992) υπάρχουν ορισμένοι γενικοί κανόνες οι οποίοι βοηθούν να πετύχει η χαλάρωση:
  1. Πότε; συνήθως μια καλή ώρα για τους περισσότερους ανθρώπους είναι μόλις σηκωθούν από το κρεβάτι το πρωί, ώστε να ξεκινήσει θετικά η μέρα τους. Ακόμη και 5 λεπτά πριν σηκωθείτε από το κρεβάτι, το ιδανικό είναι να ενσωματώσετε τον διαλογισμό στην καθημερινή σας ρουτίνα όπως το βούρτσισμα των δοντιών.
  2. Πού; σε ένα ήσυχο μέρος όπου ξέρετε ότι δεν θα σας ενοχλήσει κανείς.
  3. Για πόση ώρα; ιδανικά  10-20 λεπτά είναι καλός χρόνος, αλλά και τα 5 λεπτά όταν μόνο αυτά υπάρχουν είναι καλύτερα από το τίποτα.
Επίσης, για τη συγκέντρωση μας μπορούμε να χρησιμοποιούμε και κάποιες λέξεις κλειδιά. Γενικές λέξεις-κλειδιά είναι: ηρεμία, ριλάξ, αγάπη, άγχος-έξω, ηρεμία-μέσα, θάλασσα...Τέλος, βασική προυπόθεση είναι η αποδοχή του εαυτού μας. Δεν είναι διαγωνισμός η χαλάρωση, δεν υπάρχει καλύτερος και χειρότερος "μαθητής". Προσπαθείστε, λοιπόν, να αποδεχτείτε τους ρυθμούς σας και μην κατακρίνετε τον εαυτό σας όταν δεν τα καταφέρνει γιατί το να μην μπορείς να συγκεντρωθείς στην αρχή είναι απόλυτα φυσιολογικό και αναμενώμενο...
Ας αρχίσουμε λοιπόν!

24 Σεπ 2016

Όταν όλα πάνε στραβά..

   Υπάρχουν μέρες (μήνες, χρόνια..) που τα πράγματα δεν πάνε όπως τα θέλαμε και τα περιμέναμε..είναι αυτές οι μέρες που εύχεσαι να μην είχες σηκωθεί από το ωραίο ζεστό σου πάπλωμα..Είτε στο σπίτι, είστε στη δουλειά κάτι στραβώνει και κάτι δεν μας θέλει. Σκέφτεσαι διάφορες λύσεις: να με ξεματιάσουν, ο τάδε με ζηλεύει, έχει πανσέληνο ή ανάδρομο Ερμή; σκέφτεσαι, σκέφτεσαι κι όμως λύση πουθενά..γιατί απλά δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο πρόβλημα προς λύση...απλά όλα πάνε στραβά!!
    Αυτές τις μέρες το μόνο που κάνουμε είναι να γκρινιάζουμε και φυσικά (έλα παραδέξου το) να μας πιάνει μια γενική μαυρίλα και γκρίνια για τη ζωή και την "τύχη" μας...αυτή η τύχη πόσα έχει ακούσει χωρίς να φταίει η κακομοίρα...γιατί την τύχη μας την ορίζουμε μόνοι μας και όσοι σας είπαν το αντίθετο, σας είπαν ψέματα για να σας ελαφρώσουν...αλλά σας βάρυναν..
  Όταν όλα πάνε στραβά, λοιπόν, μην στενοχωριέστε και μην πέφτετε στην παγίδα του να "κλαίγεστε" για όλη σας την εώς τώρα ζωή. Δεν σας βοηθά, ίσα ίσα που σας ρίχνει ακόμη πιο κάτω. Μπορείτε να εκμεταλλευτείτε αυτή την άσχημη περίδο και να γυρίσετε το παιχνίδι προς όφελός σας. Απλά χρειάζεστε λίγη υπομονή και απομόνωση..Το δεύτερο είναι απαραίτητο για το πρώτο, γιατί όταν αναλώνεστε σε συζητήσεις επί συζητήσεων για την "μαύρη σας την τύχη" τότε η υπομονή μειώνεται γιατί σίγουρα και ο συνομιλητής σας θα σας συγχύσει με κάποια μικροκριτική ή θα μοιραστεί μια αντίστοιχη "μαύρη τύχη" και έτσι η υπομονή σας θα εξαντληθεί...Μείνετε στο σπίτι, με τον εαυτό σας παρεούλα και γράψτε σε ένα χαρτί τα πράγματα για τα οποία είστε ευγνώμων..είναι μια δοκιμασμένη συνταγή που εκατομμύρια ψυχοθεραπευτές και σύμβουλοι χρησιμοποιούν με τους πελάτες τους. Πάντα έχουμε κάτι στη ζωή μας για το οποίο νιώθουμε ευγνομωσύνη. Σκεφτείτε ποιό είναι αυτό και γράψτε το ή γράψτε τα σε ένα κομμάτι χαρτί το οποίο καλό είναι να το έχετε στο πορτοφόλι σας...γιατί μπορεί το σύνδρομο "Βασιλάκης Καίλας" να σας χτυπήσι στη δουλειά ή όσο είστε στο δρόμο! 
    Ένας άλλος τρόπος να χτίσετε την αντοχή σας σε αυτές τις περιόδους μαυρίλας είναι να σκεφτείτε πράγματα που έχτε καταφέρει και δοκιμασίες που έχετε ξεπεράσει. Πρέπει να είστε περήφανος για τα κατορθώματά σας και να μην τα υποτιμάτε. Χαιδέψτε και παινέψτε τον εαυτό σας γιατί δεν θα το κάνει άλλος για εσάς ή και καλύτερα από εσάς!
    Συναναστραφείτε με άτομα που σας φτιάχνουν το κέφι. Δεν χρειάζεται να μιλάτε σε ανθρώπους που σας κριτικάρουν ή έχουν διαφορετική κοσμοθεωρία και δεν σας καταλαβαίνουν. Είναι ακατάλληλη περίοδος για αυτούς και είναι καλύτερο για την ψυχή σας να μιλάτε και να ανοιχτείτε σε ανθρώπους που σας ανεβάζουν, σας σέβονται και σας εκτιμούν. Δεν χρειάζεται να συζητήστε το πρόβλημα σας μαζί τους εάν δεν θέλετε, αρκεί να είστε μαζί τους, να γελάσετε, να πιείτε ένα χαλαρωτικό ρόφημα και να ξεχαστείτε στην κουβέντα τους. 
    Βγείτε μια βόλτα στη φύση. Όλο και περισσότεροι θεραπευτές πλέον συστήνουν την επαφή με τη φύση ως "θεραπευτικό μέσο" για άτομα με αγχώδεις διαταραχές. Η θάλασσα, το δάσος, μια βόλτα σε ένα βουνό είναι τρόποι να χαλαρώσετε, να εκτιμήσετε τις ομορφιές του κόσμου και να νιώσετε ότι τα "προβλήματά" σας είναι μικρά ή έστω αντιμετωπίσημα σε αυτή την όμορφη ζωή..
    Διαλογιστείτε, φάτε υγιεινά, γυμναστείτε..μερικοί ακόμη τρόποι για να οπλιστείτε με αντοχές ψυχικές (πέρα από σωματικές) και να επιβιώσετε σε αυτή τη δύσκολη περίδο για εσάς. 
     Και μην ξεχνάτε! Εάν νιώθετε ότι τίποτα δεν έχει νόημα πλέον στη ζωή σας, εάν κάνετε μαύρες σκέψεις πάνω από 6 μήνες, εάν απομονώνεστε και τίποτε δεν σας γεμίζει καλύτερα να απευθυνθείτε σε έναν ειδικό ψυχικής υγείας για να λάβετε τη βοήθεια που σας χρειάζεται!
Όταν όλα πάνε στραβά....έχεις εσένα!Μην το ξεχνάς!
       

21 Σεπ 2016

Του κουτιού...!


     Οι κοινωνικές νόρμες είναι η μεγαλύτερη παγίδα του ανθρώπου..θέλουμε να ανήκουμε κάπου και ότι βλέπουμε γύρω μας θέλουμε να ανήκει κι αυτό κάπου..μην το αρνηθείτε! όλοι έτσι είμαστε, όλοι αυτό διδαχτήκαμε με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο..
    Πάω στοίχημα ότι όταν ήσασταν μικρή σας αγόραζαν κουζινικά και μίνι καρότσι για να πηγαίνετε βόλτα την κούκλα σας..ή ως έφηβη ακούσατε το περιβόητο "φτιάξε το δωμάτιο σου, κορίτσι πράγμα!" ή το "είναι καλή στα μαθηματικά για κορίτσι"..και μεγαλώνοντας το "Πότε θα γίνεις μάνα;", "πότε θα παντρευτείς;", "πότε θα πάμε για ψώνια;"...Ναι όλα αυτά και πολλά ακόμη είναι η απόδειξη ότι θέλουμε να ταξινομούμε τα πράγματα και τους ανρθώπους γύρω μας αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό σε "κουτάκια" του μυαλού. Το κάθε κουτάκι έχει κάποια κριτήρια και ΠΡΕΠΕΙ να τα πληρούμε για να μπούμε σε αυτό. Δεν χωράει συζήτηση. Το κουτάκι "Γυναίκα 30 χρονών" έχει ως απαραίτητες προυποθέσεις: να έχεις σοβαρό δεσμό, να έχεις παιδί ή να είσαι έγκυος ή τουλάχιστον να έχεις παντρευτεί και να θες παιδί, να έχεις σταθερή δουλειά, να κάνεις μανικιούρ κάθε 15, να κάνεις λείζερ, να έχεις αποταμιεύσει, να έχεις αυτοκίνητο και να έχεις μια τέλεια παρέα φιλενάδων με τις οποίες έκανες κραιπάλες πάλαι πότε και τώρα έχετε σοβαρευτεί και θέλετε να κουμπαριάσετε. Το κουτάκι "Απόφοιτος πανεπιστημίου" έχει ως απαραίτητες προυποθέσεις : να είσαι μόνιμα σοβαρός, να έχεις διαβάσει όλα τα βιβλία που υπάρχουν στον πλανήτη, να μην σου αρέσουν οι σαχλές κωμωδίες, ούτε καν ο αμερικάνικος κινηματογράφος, να έχεις δεσμό με έναν άλλο απόφοιτο πανεπιστημίου, να μην σου αρέσει ο Σεφερλής, να μην λές κουταμάρες, να μην κολλάει το μυαλό σου. Η λίστα συνεχίζεται...
    Λίγοι είναι εκείνοι που απομακρύνονται από το δέντρο και βλέπουν το δάσος..βλέπουν αυτή τη παγίδα που έχει καλοστηθεί για να συνεχίζεται η ομαλή λειτουργία της κοινωνίας..Δεν λέω ότι δεν είναι σωστό, αλλά είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τον λόγο ύπαρξης αυτών των κουτιών και να μην μας γίνονται φυλακή του μυαλού μας. Είναι δύσκολη η διαφυγή...ποιά γυναίκα 30 ετών θα πει ότι δεν θέλει να παντρευτεί, δεν έχει δεσμό γιατι δεν πιστεύει στον θεσμό του γάμου, δεν θέλει να ξοδεύει τα χρήματά της σε λέιζερ και νύχια, βαριέται να τρέχει στα μαγαζιά και δεν έχει φίλες σαν την παρέα του Sex & the City αλλά κάτι πιο ανρθώπινο και αληθινό; Και ποιός απόφοιτος πανεπιστημίου θα πει ότι δεν βρίσκει δουλειά και δουλεύει σε μαγαζί με ρούχα; και εάν τον ρωτήσουν τί σπούδασε δεν θα νιώσει περηφάνεια αλλά και λίγη ντροπή λέγοντας ότι τελείωσε το πανεπιστήμιο;
    Κατά τη γνώμη μου, οι κοινωνικές αυτές παγίδες του Πρέπει, του Θα έπρεπε, του Έτσι είναι, είναι μια φυλακή. Οι άνθρωποι των δυτικών κοινωνιών σπαταλούν το 80-90% της ζωής τους προσπαθώντας να μπουν σε ένα κουτί, προσπαθώντας να κατακτήσουν στόχους που δεν τους έθεσαν οι ίδιοι για τον εαυτό τους, προσπαθώντας να διατηρήσουν ένα status quo και τίποτε άλλο. Ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων που πάσχουν από συναισθηματικές διαταραχές (κατάθλιψη και άγχος) είναι άνθρωποι που έμαθαν ότι πρέπει να μπουν στο κουτάκι διαφορετικά είναι αποτυχημένοι. Έμαθαν ότι δεν υπάρχει επιλογή, και εάν υπάρχει είναι κατώτερη από το "κανονικό". Έμαθαν ότι έτσι είναι. Δεν υπάρχει κάτι άλλο. Αυτή η στενότητα, αυτή η έλλειψη επιλογών κοστίζει στην ψυχική μας υγεία και δημιουργεί μεγάλη ψυχική πίεση.
    Μα πόσο δύσκολο αλήθεια να αντισταθείς, να πάς κόντρα στο ρεύμα και να πεις "Εγώ θα κάνω αυτό που θέλω, έτσι όπως το θέλω.." και να βγείς ο παράξενος, ο περίεργος, ο στριμμένος...ακόμη και (κυριώς εκεί) στην οικογένειά σου. Εαν όμως το καταφέρει κανείς, η ελευθερία είναι τόσο μοναδική που δεν υπάρχει επιστροφή. Το "κανονικό" είναι το εύκολο, το σύντομο αλλά δεν είναι αυτό που θέλει η ψυχή μας πολλές φορές. Μην πουλάτε αυτό που θέλει η ψυχή για το "κανονικό"..δεν αξίζει και δεν χρειάζεται να το μάθουμε στο τέλος..πιστέψτε το από τώρα και κάντε την υπέρβαση. Σήμερα.






1 Σεπ 2016

Φέτος αποφάσισα να...


Κάθε τέλος των διακοπών μαζεύουμε το κέφι, τις δυνάμεις και τις φωτογραφίες μας και αδειάζουμε τις βαλίτσες..διακοπές τέλος....ώρα να ετοιμαστούμε για τον χειμώνα που ακολουθεί. Ώρα να κάνουμε σχέδια για την επόμενη "σεζόν", τα σχολεία ανοίγουν, θα βρώ καινουρια δουλειά, θα ξεκινήσω αυτό το πρότζεκτ που αναβάλλω διαρκώς, θα μάθω να μαγειρεύω, θα είμαι πιο αυστηρή στη δουλειά, θα βρώ καινούριο σύντροφο, κολλητό, κολλητή. Θα κάνω παιδί, θα κάνω πλαστική, θα κάνω δίαιτα, λίφτινγκ, ψυχοθεραπεία, θα βγαίνω περισσότερο, θα μαζευτώ σπίτι μου....Πόσες σκέψεις και πόσα σχέδια!!Τόσα όσοι οι άνθρωποι πάνω σε αυτόν το πλανήτη, γιατί δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην κάνει σχέδια και όνειρα!είναι μια προσωπική και απόλυτα αναγκαία διαδικασία: να κάνουμε σχέδια, να έχουμε στόχο και όνειρα!

Φυσικά όλοι ξεκινάμε με μεγαλεπίβολα σχέδια και καταλήγουμε να έχουμε κάνει το 1/3 αυτών...και πολύ λέω..Κάπου μέσα στη χρονιά, στις υποχρεώσεις και στους καφέδες το χάνουμε..επηρεαζόμαστε από τους γύρω μας, χάνουμε τον ενθουσιασμό μας, βρίσκουμε κάτι άλλο να μας ενθουσιάσει περισσότερο, φοβόμαστε...Και άντε πάλι από την αρχή..

Η αναβλητικότητα είναι ένας αρκετά στρεσογόνος παράγοντας, γεννά και αυξάνει το στρές που ούτως ή άλλως οι σημερινοί ρυθμοί ζωής μας το δημιουργούν. Ο στόχος αυτού του άρθρου, λοιπόν, είναι να σας δείξει κάποιους τρόπους να μην χάνετε το δρόμο σας προς τους στόχους και τα σχέδια σας, όσο μικρά ή κουτά θεωρείτε ότι είναι.

#1. Βάλτε προτεραιότητες: το να έχετε ένα σχετικά οργανωμένο τρόπο σκέψης είναι το νουμερο 1 για να ολοκληρώσετε τα σχέδια σας. Κάντε μικρά βήματα και σημειώστε την πρόοδο σας. Μπορείτε για παράδειγμα να φτιάξετε μια λίστα με τους στόχους σας και να σημειώσετε τα βήματα για την εκπλήρωσή τους. Κατόπιν, να βλέπετε ποια βήματα κάνετε κάθε φορά. Είναι κάτι που θα σας βοηθήσει να μην χάσετε τον δρόμο σας αλλά και να χαίρεστε κάθε φορά που κάνετε ένα βηματάκι προς τον εκάστοτε στόχο σας.

#2. Να είστε ξεκάθαροι στο τί θέλετε: όσο πιο ξεκάθαροι οι στόχοι σας τόσο πιο εύκολο να επιτευχθούν. Εάν έχετε έναν πολύ γενικό στόχο όπως "Θέλω να είμαι πιο χαρούμενη" ή "Θέλω να έχω καλύτερες σχέσεις με τους γύρω μου" είναι δύσκολο να το καταφέρετε γιατί ακριβώς δεν είναι ξεκάθαροι. Ξεκαθαρίστε το τί ακριβώς θέλετε να πετύχετε. Για παράδειγμα αντί να λέτε θέλω να είμαι πιο χαρούμενη σκεφτείτε και θέστε ως στόχους το ΤΙ σας κάνει πιο χαρούμενη..μια θεατρική παράσταση, περπάτημα, περισσότερα ταξίδια ή βόλτες κτλ.

#3. Να δράτε παρά να αντιδράτε: μην θέτετε ως στόχους πράγματα που είναι αποτέλεσμα εγωισμού ή πείσματος. Ποτέ να μην βάζετε στόχους όταν είστε εν βρασμώ ψυχής, γιατι δεν σας εκφράζουν ουσιαστικά και επιπλέον ίσως να μην τον εκπληρώσετε και να νιώθετε χειρότερα στη συνέχεια.

#4. Μην είστε αυστηροί με τον εαυτό σας: θυμηθείτε ότι αυτό το κάνετε από χαρά και για να βελτιωθείτε ως άνθρωπος. Μην τιμωρείτε τον εαυτό σας εάν δεν καταφέρει κάποιο στόχο και μην καταπιέζεστε. Δείτε το σαν μια αργή και εποικοδομητική εργασία και όχι σαν κάτι που πρέπει να ολοκληρωθεί γρήγορα και να τελειώσει. Η διαδρομή μας διδάσκει πολλά περισσότερα άλλωστε.

Ξεκινάμε λοιπόν....Εσείς τί αποφασίσατε να πετύχετε φέτος;;




Εμφανιζόμενη ανάρτηση

Μεγαλώνοντας από ένα ναρκισσιστή γονέα..6 αποτελέσματα..

     Η ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας είναι μια διαταραχή κατά την οποία το άτομο ασχολείται συνεχώς με τον εαυτό του, νιώθει ότι ε...