5 Αυγ 2015

Συνεξάρτηση & ο δρόμος προς την απελευθέρωση.

     Ένα ήσυχο πρωινό καθόμουν με τις γιαγιάδες στην αυλή και έπινα καφέ..καθώς μιλούσαμε για συνταγές και έξυπνα τρικ να καθαρίσεις τα χαλιά σου (τα αγαπημένα θέματα των γιαγιάδων), αναπολούσα τα δροσερά πρωινά στο εξοχικό μας σπίτι. Όταν η γιαγιά Μαρία συμφώνησε μαζί μου, της είπα αφελώς: "Καλά, εσύ γιατί έφυγες και δεν έμεινες;", η απάντηση της έμοιαζε με κινέζου αυτοκράτορα που διατάζει να εκτελέσουν κάποιον!Πώς τόλμησα να σκεφτώ κάτι τέτοιο; και τί θα γίνει ο παππούς; πώς θα επιβιώσει μόνος του;;(στο ίδιο σπίτι που μένει επί 50 χρόνια), τί θα πεί ο κόσμος;; Η άλλη γιαγιά, η γιαγιά Χρυσούλα, κουνούσε το κεφάλι λέγοντας "Βέβαια, βέβαια, ντροπή!"..Ναι. Ok. Ας πάω σπίτι να γράψω ένα άρθρο για την "Συνεξάρτηση".
     Συνεξάρτηση είναι η σχεσιακή κατάσταση (μέσα στη σχέση δηλαδή) όπου το ένα άτομο αναλαμβάνει να ικανοποιεί τις ανάγκες, τις προτιμήσεις και τα συναισθήματα του άλλου, σαν να είναι τα δικά του. Ένα άτομο που είναι συνεξαρτόμενο σκέφτεται τί μπορεί να αρέσει, να χρειάζεται, να μην αρέσει κτλ ο άλλος και τα εκτελεί/ικανοποιεί πρίν καν ο άλλος τα ζητήσει. Κλασσικά παραδείγματα συνεξάρτησης είναι η μαμα που κάνει την εργασία του παιδιού της για να προλάβει να πάει καράτε, η κοπέλα που ψάχνει δουλειά στον σύντροφό της επειδή έχει στενοχωρηθεί που τον απέλυσαν, ακόμη και όταν κάποιος φίλος μας λέει ότι πρέπει να πάει στο γιατρό και δεν έχει αυτοκίνητο και εμείς (ενώ έχουμε κάποια άλλη δουλειά) προσφερόμαστε να τον πάμε και μετά νιώθουμε εκνευρισμό. Προσοχή: το τί νιώθουμε έχει μεγάλη σημασία..εάν νιώθουμε ευχαρίστηση δεν είναι συνεξάρτηση, εάν κάνουμε κάτι επειδή το θέλουμε πραγματικά, δεν είναι συνεξάρτηση. Εάν κάνουμε κάτι επειδή νιώθουμε ότι πρέπει, ότι διαφορετικά ο άλλος θα μας θυμώσει, ότι θα φύγει, ότι είμαστε εγωιστές εάν δεν το κάνουμε, τότε είναι Συνεξάρτηση.
     Πώς έγινε αυτό; Αυτό έγινε όταν το παιδί σε μικρή ηλικία δεν είχε ισότιμη σχέση με τους γονείς του και δεν ρωτήθηκε ποτέ: "Εσύ τί λές;", "Εσύ τί θές να κάνουμε;", "Εσύ ποιό προτιμάς;". Δυστυχώς είναι πολλοί οι γονείς που θεωρούν οτι είναι τα "αφεντικά" των παιδιών τους μέχρι κάποια ηλικία και μετά, το παιδί χωρίς τα απαραίτητα εργαλεία, παίρνει αυτό το μήνυμα ως δεδομένη πραγματικότητα και βγαίνει στον κόσμο..τί θα αναζητήσει;τί σχέσεις θα ψάξει να βρεί και τί εικόνα θα έχει για τον εαυτό του; Θα σας πώ..κατά πάσα πιθανότητα, θα βάζει τις δικές του ανάγκες και τα δικά του θέλω στην άκρη, ικανοποιώντας τα θέλω και τις ανάγκες των άλλων, γιατί αυτό το μήνυμα έχει πάρει από τη μαμά και τον μπαμπά.Ότι η δική του "φωνή" δεν είναι τόσο σημαντική και ότι η αγάπη είναι μια θυσία και μια εξυπηρέτηση του άλλου. 
     Η Παναγιώτα Κυπραίου, ψυχοθεραπεύτρια- συντονίστρια σχολών γονέων, δίνει ένα μικρό τεστάκι συνεξάρτησης: Αν απαντήσετε "Ναι" σε 4 ή περισσότερες από τις παρακάτω δηλώσεις, τότε έχετε κάποιο βαθμό συνεξάρτησης: 

1. Δεν μπορείτε να πείτε Όχι
2. Νιώθετε άβολα και ένοχα όταν κάνετε αυτό που θέλετε.
3, Έχετε δυσκολία να δεχτείτε κοπλιμέντα από τους γύρω σας.
4. Ντρέπεστε ή νιώθετε υπεύθυνος για την κακή συμπεριφορά των γύρω σας.
5. Αποφεύγετε τη σύγκρουση πάση θυσία, πιστεύοντας ότι δεν θα βρείτε το δίκιο σας ή ότι κατα βάθος έχει δίκιο ο άλλος.
6. Συνεχώς σκέφτεστε και προλαβαίνετε τις ανάγκες των άλλων και τις ικανοποιείτε πρίν σας το ζητήσουν.
7. Έχετε την τάση να έλκετε ανθρώπους που θέλουν κάτι.
8. Νιώθετε μεγάλο άγχος όταν τα πράγματα δεν εξελιχθούν όπως τα θέλετε. 
9. Νιώθετε θυμό και δεν ξέρετε γιατί. 
10. Πάντα κάνετε τα χατήρια των άλλων (και το δικαιολογείτε λέγοντας "Είμαι καλή μάνα, σύντροφος, σύζυγος, υπάλληλος....").

    Εάν το άρθρο σήμερα περιγράφει κάτι από εσάς τότε είναι σημαντικό να ξέρετε πώς ΕΧΕΤΕ ΣΗΜΑΣΙΑ, ΕΧΕΤΕ ΑΞΙΑ και ΕΙΣΤΕ ΑΡΚΕΤΟΣ-Η ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΕΙΣΤΕ. Η Αγάπη, η πραγματική ΑΓΑΠΗ,δεν είναι εξυπηρέτηση, δεν είναι υποχώριση, δεν είναι μια διαρκής αυτοθυσία. ΟΧΙ. Η πραγματική αγάπη είναι Ελευθερία, αφήνω τον άλλον να ζήσει έτσι όπως επιλέγει αυτός να ζήσει, αφήνω τον άλλον να αναπτυχθεί και να μάθει μέσα στο σενάριο της ζωής του, αλλά κυρίως αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο από ξένα δεσμά, τον αγαπώ και του παρέχω ότι χρειάζεται. Ο Χ. Μπουκάι υποστηρίζει ότι το να σε λένε Εγωϊστή, δεν πρέπει να θεωρείται προσβολή, γιατί το πιο σωστό είναι να έχω Εγωϊσμό, αφού μόνο εγώ μπορώ να παρέχω στον εαυτό μου ότι χρειάζεται και να μόνο εγώ έχω την ευθύνη να τον φροντίζω. Πιστέψτε με, είναι πολύ πιο εύκολο να ρωτήσω τον Εαυτό μου: "Τί χρείαζομαι αυτή τη στιγμή; τί έχω ανάγκη;" παρά να προσπαθώ να μπώ στο μυαλό του άλλου και να προσπαθώ να ικανοποιήσω τις ανάγκες του πριν καν το ζητήσει και να έχω και την αγωνία εάν έπεσα μέσα!
     Ένα σημαντικό βήμα μακριά από την Συνεξάρτηση είναι να ρωτάω τον εαυτό μου συνεχώς :"Πώς νιώθω;". Στην αρχή θα σας φανεί παράξενο, ίσως και αστείο, αλλά πρέπει να το κάνετε για να δώσετε φωνή στον Εαυτό σας, καθώς από μικροί μάθαμε να υποχωρούμε μπροστά στις ανάγκες των άλλων και να μην ακούμε τον εαυτό μας. Ρωτήστε, λοιπόν, "Πώς νιώθω που πάω τη θεία στο γιατρό; πώς νιώθω που βγαίνω για καφέ με μια φίλη; πώς νιώθω που εκείνος-η δεν με ρωτάει ποτέ τί κάνω;πώς είμαι, πώς νιώθω που ο άντρας μου φωνάζει στα παιδιά, πώς νιώθω που προσφέρθηκα να κάνω κάτι; το θέλω πραγματικά; με το να ρωτάτε τον εαυτό σας καταλαβαίνετε τί γίνεται: εάν για κάτι δεν νιώθετε καλά, του βάζετε κόκκινη σημαιούλα και εκεί καταλαβαίνετε ότι πράττετε ως Συνεξαρτώμενος και όχι ως Ελεύθερος Εαυτός. Είναι κάτι δύσκολο και επίπονο αλλά, πιστέψτε με, αξίζει όσο τίποτε άλλο.
     Ένα ακόμη σημαντικό βήμα είναι να βάζετε τα όρια σας και να εξετάζετε εάν κάτι που σας ζητούν είναι ρεαλιστικό. Ένα παράδειγμα: η πεθερά σας σας ζητάει να την πάτε στο γιατρό και εσείς πρέπει να πάρετε το παιδί σας από το φροντηστήριο. Σενάριο 1: λέτε ναι σκεπτόμενη ότι είναι μεγάλη γυναίκα, κρίμα η κακομοίρα, κανείς δεν τη φροντίζει κι ας έχει τόσα παιδιά, είστε η καλύτερη νύφη και επειδή σας αγαπάει σας το ζητάει κτλ Βλέπετε τί κάνετε;; Αποτέλεσμα: πάτε με την πεθερά σας στο γιατρό, υποχρεώνεστε σε μια φίλη να πάρει το παιδί και νιώθετε πολύ θυμό που υποχρεωθήκατε να το κάνετε. Η αλήθεια όμως είναι..Υποχρεωθήκατε στ' αλήθεια; δεν είχατε άλλη επιλογή; 
     Σενάριο 2: Λέτε "Συγνώμη μαμά, αλλά έχω να πάρω το παιδί. Μπορώ να πάρω το γιό σου να δώ εάν μπορεί να σε πάει εκείνος. Λυπάμαι, εάν με έπαιρνες 1-2 ημέρες πριν θα το είχα κανονήσει αλλά...."
Η ενοχική σκέψη θα πεί "Χρύσα ποιός μιλάει έτσι; δεν γίνονται αυτά τα πράγματα." και η απάντησή μου είναι "Γιατί δεν γίνονται; τί φοβάσαι;". Αυτό πρέπει να σκέφτεστε κάθε στιγμή: "Τί φοβάμαι;" μήπως με παρατήσει; μήπως θυμώσει; μήπως δεν είμαι πια καλή; Αυτοί οι φόβοι είναι ρεαλιστικοί;  τί μπορεί να μου συμβεί; Υπάρχει κάτι χειρότερο από το να σκέφτομαι για λογαριασμό του άλλου και να υποτιμώ εγώ ο ίδιος τον εαυτό μου; Η απάντηση δική σας..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εμφανιζόμενη ανάρτηση

Μεγαλώνοντας από ένα ναρκισσιστή γονέα..6 αποτελέσματα..

     Η ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας είναι μια διαταραχή κατά την οποία το άτομο ασχολείται συνεχώς με τον εαυτό του, νιώθει ότι ε...