Του κουτιού...!

     Οι κοινωνικές νόρμες είναι η μεγαλύτερη παγίδα του ανθρώπου..θέλουμε να ανήκουμε κάπου και ότι βλέπουμε γύρω μας θέλουμε να ανήκει κι αυτό κάπου..μην το αρνηθείτε! όλοι έτσι είμαστε, όλοι αυτό διδαχτήκαμε με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο..
    Πάω στοίχημα ότι όταν ήσασταν μικρή σας αγόραζαν κουζινικά και μίνι καρότσι για να πηγαίνετε βόλτα την κούκλα σας..ή ως έφηβη ακούσατε το περιβόητο "φτιάξε το δωμάτιο σου, κορίτσι πράγμα!" ή το "είναι καλή στα μαθηματικά για κορίτσι"..και μεγαλώνοντας το "Πότε θα γίνεις μάνα;", "πότε θα παντρευτείς;", "πότε θα πάμε για ψώνια;"...Ναι όλα αυτά και πολλά ακόμη είναι η απόδειξη ότι θέλουμε να ταξινομούμε τα πράγματα και τους ανρθώπους γύρω μας αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό σε "κουτάκια" του μυαλού. Το κάθε κουτάκι έχει κάποια κριτήρια και ΠΡΕΠΕΙ να τα πληρούμε για να μπούμε σε αυτό. Δεν χωράει συζήτηση. Το κουτάκι "Γυναίκα 30 χρονών" έχει ως απαραίτητες προυποθέσεις: να έχεις σοβαρό δεσμό, να έχεις παιδί ή να είσαι έγκυος ή τουλάχιστον να έχεις παντρευτεί και να θες παιδί, να έχεις σταθερή δουλειά, να κάνεις μανικιούρ κάθε 15, να κάνεις λείζερ, να έχεις αποταμιεύσει, να έχεις αυτοκίνητο και να έχεις μια τέλεια παρέα φιλενάδων με τις οποίες έκανες κραιπάλες πάλαι πότε και τώρα έχετε σοβαρευτεί και θέλετε να κουμπαριάσετε. Το κουτάκι "Απόφοιτος πανεπιστημίου" έχει ως απαραίτητες προυποθέσεις : να είσαι μόνιμα σοβαρός, να έχεις διαβάσει όλα τα βιβλία που υπάρχουν στον πλανήτη, να μην σου αρέσουν οι σαχλές κωμωδίες, ούτε καν ο αμερικάνικος κινηματογράφος, να έχεις δεσμό με έναν άλλο απόφοιτο πανεπιστημίου, να μην σου αρέσει ο Σεφερλής, να μην λές κουταμάρες, να μην κολλάει το μυαλό σου. Η λίστα συνεχίζεται...
    Λίγοι είναι εκείνοι που απομακρύνονται από το δέντρο και βλέπουν το δάσος..βλέπουν αυτή τη παγίδα που έχει καλοστηθεί για να συνεχίζεται η ομαλή λειτουργία της κοινωνίας..Δεν λέω ότι δεν είναι σωστό, αλλά είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τον λόγο ύπαρξης αυτών των κουτιών και να μην μας γίνονται φυλακή του μυαλού μας. Είναι δύσκολη η διαφυγή...ποιά γυναίκα 30 ετών θα πει ότι δεν θέλει να παντρευτεί, δεν έχει δεσμό γιατι δεν πιστεύει στον θεσμό του γάμου, δεν θέλει να ξοδεύει τα χρήματά της σε λέιζερ και νύχια, βαριέται να τρέχει στα μαγαζιά και δεν έχει φίλες σαν την παρέα του Sex & the City αλλά κάτι πιο ανρθώπινο και αληθινό; Και ποιός απόφοιτος πανεπιστημίου θα πει ότι δεν βρίσκει δουλειά και δουλεύει σε μαγαζί με ρούχα; και εάν τον ρωτήσουν τί σπούδασε δεν θα νιώσει περηφάνεια αλλά και λίγη ντροπή λέγοντας ότι τελείωσε το πανεπιστήμιο;
    Κατά τη γνώμη μου, οι κοινωνικές αυτές παγίδες του Πρέπει, του Θα έπρεπε, του Έτσι είναι, είναι μια φυλακή. Οι άνθρωποι των δυτικών κοινωνιών σπαταλούν το 80-90% της ζωής τους προσπαθώντας να μπουν σε ένα κουτί, προσπαθώντας να κατακτήσουν στόχους που δεν τους έθεσαν οι ίδιοι για τον εαυτό τους, προσπαθώντας να διατηρήσουν ένα status quo και τίποτε άλλο. Ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων που πάσχουν από συναισθηματικές διαταραχές (κατάθλιψη και άγχος) είναι άνθρωποι που έμαθαν ότι πρέπει να μπουν στο κουτάκι διαφορετικά είναι αποτυχημένοι. Έμαθαν ότι δεν υπάρχει επιλογή, και εάν υπάρχει είναι κατώτερη από το "κανονικό". Έμαθαν ότι έτσι είναι. Δεν υπάρχει κάτι άλλο. Αυτή η στενότητα, αυτή η έλλειψη επιλογών κοστίζει στην ψυχική μας υγεία και δημιουργεί μεγάλη ψυχική πίεση.
    Μα πόσο δύσκολο αλήθεια να αντισταθείς, να πάς κόντρα στο ρεύμα και να πεις "Εγώ θα κάνω αυτό που θέλω, έτσι όπως το θέλω.." και να βγείς ο παράξενος, ο περίεργος, ο στριμμένος...ακόμη και (κυριώς εκεί) στην οικογένειά σου. Εαν όμως το καταφέρει κανείς, η ελευθερία είναι τόσο μοναδική που δεν υπάρχει επιστροφή. Το "κανονικό" είναι το εύκολο, το σύντομο αλλά δεν είναι αυτό που θέλει η ψυχή μας πολλές φορές. Μην πουλάτε αυτό που θέλει η ψυχή για το "κανονικό"..δεν αξίζει και δεν χρειάζεται να το μάθουμε στο τέλος..πιστέψτε το από τώρα και κάντε την υπέρβαση. Σήμερα.